“Simon van der Stel was geen filosoof, maar een doener. Hij voelde zich verbonden met de Natuur en was heel succesvol met zijn ‘buitenplaats’, Constantia. Hij schreef geen gedichten, hooguit reisverslagen en moeizame brieven aan de VOC. Omdat het moest. Hij preekte niet, maar hij las wel en maakte tekeningen (als lofprijzing, denk ik) bij Bijbelverhalen.”