DNA van de Koning

  • 0

Jarenlang was Delphine Boël, de onechte dochter van voormalig Koning Albert, een publiek geheim. De kwestie werd doodgezwegen, tot de betrokkene naar de rechtbank stapte. Plots kreeg de saga een heel andere dimensie. Een arrest van het Hof van Beroep verplicht nu de voormalige Monarch DNA-materiaal af te staan. Smullen is dit voor Royalty-watchers.   

Delphine Boël (Foto: Luc Van Braekel [CC BY 2.0], via Wikimedia Commons)

Delphine Boël is precies 50, gehuwd, moeder van twee, kunstenares en – zoals dat dan heet – “van goede huizen”.

Haar moeder is Barones Sybille de Selys Longchamps en haar vader Jonkheer Jacques Boël, officieel althans.

In werkelijkheid is ze de dochter van voormalig Koning Albert II, met wie haar moeder in de periode 1966-1984 een relatie had.

De man was toen nog Kroonprins en de tegenpool van zijn ascetische en plichtbewuste broer Boudewijn die in die jaren op de Troon zat. Hoe dan ook, het huwelijk van Delphines (wettelijke) ouders eindigde in een scheiding, waarna mama Sybille hertrouwde en het nieuw samengesteld gezin naar Engeland verhuisde.

Mede hierdoor zou het schoolse traject van dochter Delphine voornamelijk aan de overzijde van het kanaal lopen. Hoe het nu precies zat met haar biologische vader, ach, het was in bepaalde bevoorrechte kringen wel geweten. Tegelijk geldt in deze middens een zekere omerta rond dergelijke kwesties.

Onthulling

Zo’n tien jaar geleden ging de bal aan het rollen. Een artikel in ’t Scheldt, een klein satirisch weekblad, maakte melding van de echte afstamming van Delphine Boël. Het nieuws werd vrij snel door grotere kranten overgenomen. De kwestie werd ook aangeraakt in een biografie over de toenmalige Koningin Paola, echtgenote van de inmiddels tot Koning gekroonde Albert en zijn echtgenote op het moment dat de toen flamboyante Prins de grote zwier maakte met (onder meer) Barones Longchamps. Markant was ook de toenmalige Kerstboodschap van de Koning in 1999. Openlijk had hij het over de moeilijke huwelijksjaren die hij met echtgenote Paola had doorgemaakt. En dan volgde dat ene zinnetje: “Die crisisperiode werd ons onlangs in herinnering gebracht, daar wensen wij niet verder op in te gaan, zij behoort tot ons privé leven.” Een goed verstaander heeft slechts een half woord nodig. En iedereen met een beetje Royalty-kennis begreep direct waar Albert II het over had.

Koning Albert II van België (Foto: Voka Kamer van Koophandel Limburg (Cropped from [1]) [CC BY 2.0], via Wikimedia Commons)

Juridische sage

Het stof ging liggen, tot de betrokkene Delphine Boël in 2003 van Londen naar Brussel verhuisde. Steeds meer begon ze zich te profileren, vooral dan met tentoonstellingen van haar kust, alleen bleef het daar niet bij. In 2005 hekelde dat de Koning het contact met haar had verbroken. Ook haar moeder roerde zich met een verklaring over het onrecht dat haar dochter aangedaan is. Uiteindelijk besloot ze in 2013 de Koning te dagvaarden teneinde het vaderschap vast te stellen. Juridisch geen sinecure, aangezien hij in beginsel immuniteit geniet. Maar goed, met het recht is het een beetje als met de spreekwoordelijke Gods wegen, het is ondoorgrondelijk en voor alles wordt wel een oplossing gevonden.

En zo werd de “affaire Delphine Boël” plots een heuse rechtszaak Ook haar wettelijke vader werd erbij betrokken en een DNA-onderzoek toonde aan dat hij zonder twijfel niet haar verwekker was. Nu heeft een recente beslissing van het Hof van Beroep besloten dat ook de voormalige Koning zijn DNA zal moeten afstaan. Knap vervelend, aangezien vrijwel iedereen weet wat dit zal opleveren. Strikt genomen kan hij ook weigeren, maar dat zou door de rechtbank geïnterpreteerd worden als een impliciete erkenning van vaderschap. Wanneer we dit schrijven onderzoeken de advocaten van de voormalige Monarch welke houding ze zullen aannemen. Maar ongeacht de juridische afloop, op menselijk en maatschappelijk vlak staat de bejaarde Albert in de hoek waar de klappen vallen.

Principiële kwestie

“Laat er geen misverstand over bestaan”, merkte Bart Eeckhout in De Morgen op. “Dat het niet zo loopt, is in zeer grote mate de verantwoordelijkheid van Albert II en zijn entourage. Tegenover de legitieme vraag om erkenning van de ouderband heeft hij enkel hardvochtigheid en ontkenning geplaatst. We hebben er het raden naar wat de oude vorst tot die noodlottige hardnekkigheid heeft geïnspireerd. Is het schaamte over de rol in het ontwrichte gezin dat in Laken de paleisruimtes betrekt?”

Het is een stelling waarmee hij nauw aansluit bij wat velen denken. Onmiddellijk wordt ook de vergelijking gemaakt met de voormalige Franse President Mitterand. Wanneer die geconfronteerd werd met zijn onechte dochter Mazarine (met wie hij trouwens steeds een warm contact onderhouden had), reageerde hij laconiek met “et alors?”. En dan? Het is er raden naar hoe de saga verder zal verlopen. Maar dat het voor het Hof quasi onmogelijk is de PR-fouten uit het verleden recht te zetten, daar zij zowat alle waarnemers het over eens. Een prinselijke titel zit er voor Delphine niet in. Ook een jaarlijkse dotatie is uitgesloten. Mogelijk wel en deel van de erfenis, maar daar is het haar niet om te doen. Haar gaat het om het principe, zo blijkt.

Buro: MV
  • 0
Verified by MonsterInsights
Top