"Ek moes lee dat Indonesië ’n Asian land is net soes enige anner Asian land; dissie net die home van alle Cape Malays in isolation vannie res van Asia nie. Ek dink as ek Indonesië toe getravel’t straight vannie Kaap, miskien sou ek baie restricted Kaapse expectations van Indonesië ve’wag’t."

"Toe die beloning: Voor in die pad, met lig agter hulle, loop hulle uit die gras en gebruik die hoogte om op my af te kyk. Hulle is versigtig. Ek stop, neem foto’s en wag."

"Hier is die besoekers van buite noodsaaklik om die plaaslike mense te laat eet. Hier behandel die plaaslike mense jou soos ’n koning, al is jy ’n eensame kaalvoetwandelaar."

"Die Omani’s in hul lugverkoelde voertuie ver van die strande van Batinah, verlang hul soms na mosseltyd? Onthou hul nog van die wysheid van die meeue?"

"Die vallei is beeldskoon, dus skep selfs daardie kosbare oomblikke wanneer ’n mens wag vir die kos om voorberei te word, ’n geleentheid om stil te word en jou eie batterye te laai."

Daar is vele goeie dinge wat jy aan die Bolandse dorp, Wellington, kan toeskryf: dis die plek waar die gevierde skrywer, Breyten Breytenbach, as kind gewoon het. Dis die geboorteplek van Piet Retief en generaal J.B.M. Hertzog; dit spog met ’n hele klomp Kaap-Hollandse huisies en was een van Suid-Afrika se wamakersentrums, skryf Maryke Roberts.

"’n Mens hoef nie ryk te wees om die Sederberg te geniet nie, maar beplanning is noodsaaklik."

"In 1971 het Stellenbosch die eerste wynstreek in Suid-Afrika geword, om ’n wynroete te vestig. Aanstaande jaar word dié roete 50 jaar oud en die hele dorp en wynkelders sing voor in die feeskoor."

Dit is Suid-Afrika se jongste wyngroepering – en uniek, omdat jy nêrens anders in die wêreld kan spog dat jou druiwe van die suidelikste punt in Afrika kom nie, skryf Maryke Roberts. Elke plaas het iets endemies aan die streek in hul logo’s, etikette en slagspreuke gebruik. Die bedreigde swarttobie is daar; so ook die baardskeerderspinnekop en die suikerbekkie.

Tussen die R44, R45, neffens die N1 en R310 naby Stellenbosch, Paarl en Franschhoek, is ’n klein vierkantige lappie aarde waar die tuine, wingerde, berge en uitspansel jou deel van ’n reuseskildery maak. In Simondium kan smulpape en wynliefhebbers dae deurbring, skryf Maryke Roberts.

"Mostly, we were completely blown away by how the Dutch treat their disabled and elderly. As a society, they are very advanced in their mindset. Inclusion, acceptance and tolerance levels are high here."

Of jy nou ’n deelnemer, gasouer of ander betrokkene was, dis jóú herinneringe en wedervaringe wat in die boek moet staan – jy moet dit nog net aan ons stuur.

"Wanneer dit blomtyd is, word Postberg vir ’n beperkte aantal motors per dag oopgestel. Toelatings tot daardie deel van die park gebeur reg deur die dag, maar dit is veiliger om vroeg op te staan en seker te maak dat jy nie té laat opdaag en weggewys word, of baie lank moet wag nie."

Laatwinter in ’n historiese dorp, waar die sagte skaduwees die kurwes van Kaap-Hollandse argitektuur troetel, rook by ou vuurherde uitwarrel en jy varsgebakte brood uit ’n ou buite-oond kan koop, is ’n spesiale tyd. Die Bolandse dorp Swellendam is Suid-Afrika se derde oudste en dateer uit 1745. Die pragtige argitektuur, onbelemmerde natuurskoon en bekroonde wyne maak dit beslis ’n gewilde kuierplek, skryf Maryke Roberts.

"Darling, slegs sowat 80 km van Kaapstad af, is ’n uitstekende begin van ’n blommevakansie weens die groot aantal veldtipes om die dorp. Meer as 1 200 plantspesies is reeds om Darling opgeteken."

"As ek môre na België toe kan trek, sal ek! Ek hoef glad nie eers twee keer daaroor te dink nie. Hopelik kan ek eendag permanent daar bly!"

Op 18 Augustus vier die wêreld Pinot Noir-dag, en drie salige dae in Hemel-en-Aarde buite Hermanus, waar van Suid-Afrika se bekendste en bekroonde pinot noirs gemaak word, is die ideale manier om die mense agter dié wenkultivar te ontmoet en ook sommer ons kennis oor die wynstyl te verbreed, skryf Maryke Roberts.

"Arktika is een van dáárdie woorde wat my onmiddellik op ’n verbeeldingsreis stuur. Dit laat my hunker na afgesonderde stiltes, ysige koue en die belofte van die noorderligte."

"Wanneer vertrou ons en wanneer nie, en meer belangrik, waarom nie? Gesigsuitdrukkings en gevoel speel tog ’n belangrike rol. Ons kan nie een sin met Johannes gesels nie. Tog sit ons nou en eet aandete saam met hom."

"Wat ek nie besef het nie, is dat ek Korea en die Koreaanse kultuur opnuut anders sou beleef as toe ek 22 was. Is dit die ding van reis as jy ’n bietjie ouer is? Dat jy sekere aspekte van ’n land en kultuur selfs meer kan absorbeer en waardeer?"