In de nacht van 28 op 29 september vond in Utrecht de 37^e editie van de Nacht van de Poëzie plaats. Het format van deze productie is simpel: neem een podium en een stuk of twintig dichters, en laat ze los gaan. Tot diep in de nacht traden dichters op, van P.C. Hooftprijswinnaars tot debutanten.

Nacht van de poëzie (Foto: Vera de Kok [CC BY-SA 4.0], via Wikimedia Commons)

Grote en kleine namen werden goed afgewisseld. Na de veelgeprezen Nachoem Wijnberg trad Iduna Paalman op, wiens poëziedebuut vlák voor de Nacht uit is gekomen en die ons in haar poëzie vele levensadviezen meegeeft. Zij werd weer opgevolgd door Lévi Weemoedt, een lichtelijk verloren gewaande dichter die het publiek afgelopen jaar heeft herontdekt en die vooral te herkennen is aan zijn pessimistische versjes met een humoristische kwinkslag. De dichters worden maar bondig geïntroduceerd, het focuspunt ligt op de poëzie zelf.

Oorspronkelijk stond Breyten Breytenbach ook op het programma, maar helaas heeft hij het evenement af moeten zeggen. Hij wordt vervangen door Adriaan van Dis, die van zijn spreektijd gebruik maakt om het publiek toch even in vogelvlucht door de Afrikaanse poëzie te loodsen door voor te dragen uit onder andere Breytenbach, Krog, Kamfer en Small.

Ondanks de prijzige kaartjes voor de Nacht van de Poëzie (zelfs een studentenkaartje kost al 28 euro, en dan krijg je nog niet eens een consumptiebon), is het publiek heel gevarieerd. Zowel jong als oud weten het evenement te vinden en de zaal zit dan ook bomvol.

Wie geen zitzak of stoel weet te bemachtigen zit op de traptreden of staat bij de balustrades om maar niets van het gebeuren op het podium te hoeven missen. Wie toch even de drukte van de zaal ontvlucht, komt nog steeds niets tekort: in de gangen rondom het podium is een mooi randprogramma opgezet, met kraampjes van boekhandels, signerende dichters, interviews en lekkere hapjes en drankjes.

Van de kraampjes zijn die van de kleinere boekhandels en antiquariaten wel verreweg de interessantste – de grote boekhandels hebben toch allemaal dezelfde bundels liggen.

Tussen de dichters door zijn interessante muzikale acts gepland. Hierbij is verder gekeken dan enkel singer-songwriters. Zo treedt Božo Vrećo op met traditionele Bosnische levensliederen en brengen Nora Fischer en Marnix Dorrestein zeventiende-eeuwse muziek te horen – maar in een modern jasje. Bij een deel van het publiek lijken deze entr’actes bijna beter aan te slaan dan de poëzie.

............

“Ondanks de prijzige kaartjes voor de Nacht van de Poëzie is het publiek heel gevarieerd. Zowel jong als oud weten het evenement te vinden en de zaal zit dan ook bomvol.”

............

Ook staan overal in de gangen grote schermen met beelden van het podium, zodat iedereen overal het programma kan volgen. Dat is ook wel nodig, want er is geen programma uitgedeeld. Wie voor een bepaalde dichter komt, loopt dus wel het risico zijn of haar favoriet mis te lopen op het moment dat er even naar het toilet wordt gegaan.

Een voordeel hiervan is wel weer dat het publiek met meer verschillende soorten poëzie in aanraking komt, in plaats van dat het alleen maar gaat kijken naar de dichters die het toch al kent.

Wie in de wandelgangen naar het publiek luistert, hoort opluchting over hoe lekker druk het is. De overduidelijke behoefte die heerst aan een groot poëzie-aanbod maakt de bezoekers optimistisch over de staat van de Nederlandse letteren en dat draagt zeker bij aan de goede sfeer die op de Nacht van de Poëzie hangt.