Op woensdag 27 juli ging de veertienjarige Nsimire Massembo uit Den Haag bij een vriendinnetje op bezoek. Ze had om 19.00 uur thuis moeten zijn. Maar Nsimire kwam niet thuis. Inmiddels is het ruim twee weken later en Nsimire is nog steeds spoorloos.

Op 7 augustus plaatste Nsimires vader, Baderha Massembo (48), een emotionele oproep op Facebook. Hierin schetste hij de achtergrond van het gezin waar Nsimire uit komt: “Wij zijn in 2005 in Nederland komen wonen, dit land als ons eigen land omarmd en hebben wij er als ouders alles aan gedaan om onze kinderen mee te geven dat ze niets minder zijn dan een ander.” Volgens zijn Facebookprofiel is Baderha Massembo afkomstig uit Bukavu in de Democratische Republiek Congo en werkt hij bij het Internationaal Strafhof in Den Haag.

Over Nsimires verdwijning schrijft vader Massembo: “Sinds 27 juli 2018 is de kamer van Nsimire leeg. Onze dochter is namelijk al ruim meer dan een week vermist en we hebben nog steeds geen idee van waar ze is. De moeder slaapt en eet niet en mijn andere kinderen huilen zichzelf meer dan een week in slaap. Mijn jongste vraagt elke dag: ‘papa, komt ze vandaag weer terug?’ Ik zeg dan ja mijn schat, terwijl ik helaas het antwoord op haar vraag niet heb.”

In het Facebookbericht spreekt vader Massembo ook zijn verwondering uit over het feit dat de politie nog steeds geen Amber Alert heeft verstuurd. Hij vraagt zich af “waarom er niet massaal naar ons kind wordt gezocht en vooral waarom er al zoveel tijd voorbij heeft kunnen gaan zonder dat het land waar wij ons een mee voelen met ons meezoekt.” “Misschien verschillen onze achtergronden […]”, schrijft de verdrietige vader, “desondanks is de liefde en de bezorgdheid om onze dochter niet minder dan bij een ander.”

In het dagblad Trouw analyseerde columniste Seada Nourhussen het bericht van de vader. Het meest pijnlijke vond Nourhussen niet dat de veertienjarige Nsimire al zo lang weg was, maar dat vader Massembo “zijn menselijkheid wilde bewijzen in zijn wanhopige oproep aan ‘alle vaders en moeders van Nederland’.” Baderha Massembo kon maar niet begrijpen waarom er nog geen Amber Alert was uitgestuurd. En natuurlijk moest hij de oorverdovende stilte na de verdwijning van zíjn dochter wel vergelijken met het massale medeleven van de Nederlandse bevolking tijdens de zoektocht naar de 25-jarige Utrechtse Anne Faber in september vorig jaar. (Anne Fabers lichaam werd na twee weken gevonden. De rechtszaak tegen Fabers moordenaar was half juli, kort voor Nsimires vermissing, volop in het nieuws.)

Nourhussen: “Massembo weet waarschijnlijk dat hij of zijn kinderen niet zomaar op medeleven en herkenning kunnen rekenen. Iedereen die niet wit is in dit land weet dat je je eerst moet ontwapenen: breed lachen. Extra voorkomend zijn. Een grapje over jezelf maken. Je loyaal tonen aan Nederland. Dan pas kun je voorzichtig iets eisen.”

Nourhussen stelt vast dat de politie Nsimires foto inmiddels wel op een website met vermiste kinderen heeft gezet. De meeste kinderen op deze site zijn niet-wit, merkt Nourhussen op, en hun verdwijning heeft nauwelijks media-aandacht gekregen. Anders dan Anne Faber zijn de 17-jarige Yusuf Osman en Hamza Borkhuis (vermist sinds 1999) geen “klinkende namen”. Ook de verdwijning van de 17-jarige Orlando Bordewijn uit Rotterdam in februari van dit jaar kreeg van de politie aanvankelijk weinig aandacht. Acht dagen na zijn verdwijning werd Orlando’s lichaam in een plas in Den Haag gevonden. Orlando’s familie was Surinaams.

De politie ontkent dat er na Nsimires verdwijning meteen een Amber Alert uitgestuurd had moeten worden. “Bij een Amber Alert”, schrijft de politie in een verklaring, “heeft de politie sterke aanwijzingen dat het leven van een ontvoerd of vermist kind in gevaar is. Dat is bij de vermissing van Nsimire niet het geval. Een Amber Alert wordt slechts één tot twee keer per jaar ingezet. Wanneer een Amber Alert vaker wordt ingezet, ook voor vermissingen waarbij geen indicaties zijn dat het leven van de vermiste in gevaar is, verliest een Amber Alert zijn attentiewaarde.”

Volgens een woordvoerder heeft de politie er sinds Nsimires verdwijning alles aan gedaan om het meisje terug te vinden. Inmiddels wordt er rekening mee gehouden dat Nsimire is weggelopen en dat ze geholpen wordt om onvindbaar te blijven. Hulp bij het schuilhouden van een minderjarige is een misdrijf, omdat je je daarbij schuldig maakt aan het onttrekken van een kind aan het ouderlijk gezag en aan het belemmeren van een opsporingsonderzoek.

Sinds vader Massembo’s emotionele Facebook-oproep krijgt Nsimires verdwijning wél veel media-aandacht. Haar foto wordt massaal gedeeld op sociale media en de familie krijgt steeds meer steun van bezorgde burgers, die hen bijvoorbeeld helpen om flyers uit te delen op stations in de grote steden in Nederland en België. Iedereen hoopt dat het meisje snel weer thuiskomt, levend en wel. “Dat is haar plek”, zegt haar vader.