Geen land voor dromen – Geschiedenis van de Zuid-Afrikaanse Nederlandse literatuur
door Eep Francken en Olf Praamstra
Dat er in Zuid-Afrika Afrikaans wordt gesproken en geschreven, is algemeen bekend en dat er in de zeventiende en achttiende eeuw, de tijd van de VOC, door ambtenaren in de Kaapkolonie officiële journalen en rapporten in het Nederlands werden geschreven, zal niemand verbazen. Er bestaat echter ook een Zuid-Afrikaanse Nederlandse literatuur: poëzie, toneel en verhalend proza geschreven in het Nederlands door inwoners van Zuid-Afrika. Daar is in de geschiedschrijving van de Nederlandse literatuur amper aandacht aan besteed.
Eep Francken en Olf Praamstra voeren ons mee door deze boeiende letterkunde, vanaf het ontstaan ervan in 1652 tot in de eenentwintigste eeuw.
Prof. dr. Phil van Schalkwyk, hoogleraar North-West University:
“Dit is het soort boek dat ik droom zelf ooit te schrijven. Hier wordt baanbrekend onderzoek gedaan en een aanzienlijke leemte in de Zuid-Afrikaanse literatuurgeschiedenis gevuld en ingekleurd.”
Prof. dr. Chris van der Merwe, emeritus hoogleraar University of Cape Town:
“Het is een volledig originele studie. Er is geen andere studie geschreven met zo’n brede reikwijdte over het Nederlandse schrift in Zuid-Afrika.”
Dr. Anastasia De Vries, lektor University of the Western Cape
“Dit boek biedt stof tot nadenken, lezen en herlezen. Het is een boek dat ik persoonlijk voor mijn plezier zou aanschaffen en iedereen zou aanbevelen als een buitengewoon belangrijke bron voor de studie van de koloniale en postkoloniale Nederlandse en Afrikaanse literatuur.”