Waar gezongen wordt
Shula Tas
Roman, 143 blz.
Amsterdam: Uitgeverij Podium
2022
Autobiografische verhalen van Shula Tas (1987) over muziek, jodendom, verlies, rouw en schaamte.
- “…de intieme zoektocht van een zangeres naar haar verleden, haar familiegeschiedenis en identiteit, maar bovenal naar haar eigen stem.”
- Knap, ingetogen en bewogen verhaal.
- Zeer aansprekend.
Favoriete citaten
- “Muziek was familie en zingen was thuis. Zingen was de verbinding met het leven in de puurste vorm.” (13)
- “Muziek is het hart van cultuur.” (24)
- “Zingend kan ik voelen zonder woorden. Geen analyses, geen vooruitzichten, geen angst: gewoon alleen maar zingen. Zingen was geborgenheid.” (25)
- “Ouders zijn reizigers, migranten. Ze zijn naar het heden afgereisd, hebben een enorme afstand afgelegd. Ze komen uit een ander land. In het Verleden praten de mensen anders, denken ze anders. Ze houden zich bezig met andere problemen, andere politiek, andere politici. Ze hebben een ander uitzicht dan wij. Tussen het land van mij en dat van mijn vader zit zevenenzestig jaar.” (49)
Lees ook:
Leesimpressie: Naar zachtheid en een warm omhelzen door Adriaan van Dis
