Leesimpressie: Aangrenzende kleuren door Jakub Malecki

  • 0

Aangrenzende kleuren
Jakub Malecki
Roman
Oorspronkelijke titel: Sąsiednie kolory (2023)
Vertaald uit Pools door Karol Lesman
Amsterdam/Antwerpen: Querido
2024
287 blz.

Prachtige roman. “Over moed, vergelding en onmogelijke liefde.”

  • In bijzondere, beeldende stijl geschreven roman, vol nauw verweven verhalen spelend in Pools dorp in 1927. Over leven en dood, lafheid en wraak, verlangen, liefde en religie.
  • De vertaling leest soepel.
  • Mooi schilderij op de omslag.
Opmerkelijke passages
  • “Mijn moeder is doodgegaan van verlangen.” (14)
  • “De kerk was groot en deed denken aan een vetgemeste kip. Ze rekte haar kop naar de wolken, als de mensen daar beneden via de donkere ingang naar binnen gingen.” (31)
  • “De pastoor bezat naast een buik ook naastenliefde, een collecteschaal en een speciale macht die ervoor zorgde dat, als je bijvoorbeeld op de markt een peer had gestolen en je dat daarna in het donker fluisterend door een kleine kier rechts achter in de kerk tegen hem vertelde, je die peer helemaal niet had gestolen.” (31–32)
  • “Van kindsbeen af zag hij het jaar als een schijf waarover de tijd in tegenovergestelde richting verstreek als op een klok. Elke maand op die klok had zijn kleur en Krystian wist niet waarom bijvoorbeeld januari lichtgrijs was en maart blauw. Niets verklaarde het rood van mei noch het groen van oktober, maar hij zag die kleuren duidelijk en het kwam hem als vanzelfsprekend voor dat december de kleur had van staal en september die van versgemalen koffie.” (76)
  • Over dokter Stein: “Sinds kort paste hij niet langer in zichzelf, aan elke zijde probeerde zijn lijf aan zijn begrenzingen te ontkomen, vloeide het over zijn riem, perste zijn overhemd uit elkaar, trok aan de naden in de altijd te krappe b[r]oeken. (…) Hij was een ervaren dokter en zijn ervaring vertelde hem dat ziektes van het lichaam en de geest hun oorsprong gewoonlijk op één plek hadden en dat er gewoonlijk ook één remedie voor was.” (89)
  • “Voor zijn zoon had hij kennis, regels en verboden.” (138)
  • “Zo begon hun tijd, de mooiste maand in het leven van Leokadia Malecka. Ze ontdekte toen hoeveel dingen een mens plezier konden bezorgen: woorden en de afwezigheid van woorden, haar eigen lichaam en het lichaam van een ander, de geur van de huid, de geur van zweet, de geur van haar, nietsdoen, het verstrijken van de tijd, een stem, stilte, het geluid van de regen buiten.” (145)
  • Over de duivel Adam en zijn hond God. “Elke keer als God iets goed deed, kreeg hij een stuk worst. (...) God wekte hem gewoonlijk voor zonsopgang. Hij likte aan een hand, een voet, een oor. Adam deed zijn ogen niet open. In de duisternis voelde hij onder de aanrakingen van een oplettende tong dat zijn lichaam, dat tot nu toe niet had bestaan, langzaam begon te verschijnen: hij voelde zijn vingers, zijn hals, zijn neus. God schiep hem geduldig en traag, en als hij bij de mond kwam, snoof of lachte Adam.” (178)
  • “Soms werd Aniela wakker en had ze alles. Haar voornaam, haar achternaam, haar verleden en haar herinneringen. Twee zussen en vier broers, een heleboel werk op het land en bij de beesten. Van zichzelf had ze bijna niks: een lade met kleren, een zal met snoepjes van na haar eerste communie die steeds harder werden en de belofte van haar vader dat ze als ze zou trouwen als bruidsschat een donzen dekbed en een koe zou krijgen. Later had ze steeds meer: dromen, een gouden ketting van haar oma, zonden, angst voor de boetedoening daarvoor, angst voor God, een lange winterjas en lichamelijke verlangens. Uiteindelijk kreeg ze ook een man.” (204)
Lees ook:

Leesimpressie: Het liefdespaar van de eeuw door Julia Schoch

Leesimpressie: Ik omhels je onafgebroken door Judith de Kom

Leesimpressie: Oroppa door Safae el Khannoussi

  • 0
Verified by MonsterInsights
Top