Labyrint
Burhan Sönmez
Oorspronkelijke titel: Labirent (2018)
Vertaald uit Turks door Hanneke van der Heijden
Uitgeverij Orlando
2021
159 blz.
Een onderhoudende roman van Sönmez (1965) over blueszanger Boratin die probeerde zelfmoord te plegen door in Istanboel van de Bosporusbrug te springen. In het ziekenhuis blijkt zijn geheugen vrijwel verdwenen. Hij gaat op zoek naar zijn oude leven.
Opmerkelijke passages
- “Als je gelukkig wilt zijn, zegt de vrouw, moet je op zoek gaan naar iets waar je je aan kunt hechten, een geloof of een geliefde. Maar als je de waarheid wilt vinden, dan moet je de dood achterna.” (27)
- “In den beginne was het woord (...), maar nu horen ze van de antiquair dat er ook aan het eind alleen het woord zou zijn. Het leven is het woord doorgronden.” (30)
- “Het verleden is als een trein die in de duisternis verdwijnt, kun je je niet herinneren waar je met de trein naartoe bent gereisd, op welke stations je bent uitgestapt, dan weet je ook niet wie je bent.” (30)
- De mensheid heeft drie grote uitvindingen gedaan:
- Het uurwerk: “Het uurwerk heeft geen verleden en geen toekomst” (67)
- De spiegel en de vraag wat is er na de dood? (67;105)
- “Huis: een woord dat me in zich opneemt. Met muren van steen en een dak van dromen.” (78)
- “Schoonheid is aantrekkelijker dan goedheid. (...) Schoonheid verwacht niks terug en komt niet voort uit eigenbelang. Schoonheid is loyaal.” (80)
Lees ook:
Leesimpressie: Het liefdespaar van de eeuw door Julia Schoch
